Et Kääzeleech
Worte: Paula Hiertz, Melodie: Nach einer schottischen Volksweise
De Naach verjeiht, der Morje kütt
op Schluffe höösch un duus.
Hä blös met jeder Wolk, die trick,
de Kääzeflämmcher uus.
Ei Flämmche vun däm Kääzeleech
hät uns jeleit de Naach;
un es dat letzte Kääzjen uus,
strohlt hell dä neue Dag.
Wat brängk dä Dag? Do weiß et nit.
Jitt hä deer jode Mot?
Ov hält hä dich met Jlöck un Freud
en Wiel e bessje koot?
Fählt Wärmde deer un krüff ding Käld
vum Hätz bes op de Feesch,
dann wärm ding Siel stell em Jebett
beim Sching vum Kääzeleech.
Huh läv der kölsche Klüngel
Melodie: Ich ging emol spaziere, Worte: Paula Hiertz
Huh läv der kölsche Klüngel! Mer halden in en Ehr.
Mer wellen in nit messe, hä es uns jrößte Zeer.
Kei Minsch soll in verdrieve, dat wör nit jot.
Hä soll ze Kölle blieve, dann es alles jot.
Un wör der kölsche Klüngel op eimol nit mih do,
wat solle meer dann maache? Mer leefen im flöck noh,
un jingken in dann söke en Stroß un Jass.
Un wa'mer in jefunge nöhm hä uns av en Lass.
Wat wör uns Kölsche Lüsung wann hä nit wör dobei?
Dann ehsch der kölsche Klüngel brängk alles en de Reih.
Hä es zo jedem fründlich, adich un nett.
Meer wellen in behalde un läjen in an de Kett.
Jröss dich, Kölle
Melodie und Worte: Paula Hiertz
Urlaub! Urlaub! Heisch et allt et janze Johr.
Doch wohin meer fahre, dat es noch nit klor.
Fahre meer noh Spanien? Odder noh Italien?
Fahre meer jet an et Meer?
Nä, wat es de Uswahl schwer.
Doch - no - hö't ens her, su jeit dat unjefähr:
Bes do endlich he eruus,
wellsde widder flöck noh Huus!
Es de Welt och noch su schön,
de Bermudas odder de Rhön,
höpp di Hätz vör Üvvermot,
küss do op heim anjefahre.
Jröss dich! Kölle! Meer sin widder do!
Jröss dich! Kölle! Meer sin widder do!
Bes do vill jefahre en de wigge Welt,
quer durch halv Europa; och mit winnich Jeld.
Minsche lihrs do kenne,
muß dich widder trenne;
Fründschafte vun Land zo Land
schleeßen sich zom faste Band.
Doch - no - hö't ens her, su jeit dat unjefähr:
Bes do endlich he eruus,
wellsde widder flöck noh Huus!
Es de Welt och noch su schön,
de Bermudas odder de Rhön,
höpp di Hätz vör Üvvermot,
küss do op heim anjefahre.
Jröss dich! Kölle! Meer sin widder do!
Jröss dich! Kölle! Meer sin widder do!
Zinter Klos em Schledde
Melodie: nach einer amerikanischen Volksweisen, Worte: Paula Hiertz
Wann der Hervs vorbei, jo, un wann der Winter kütt,
wann et endlich schneit, dann es Chressdagszick.
Nä, wat si'mer jeck! Schulltäsch en de Eck.
Flöck mem Schledde op de Stroß un dann jeit et endlich loss. Jo!
Zinter Klos, Zinter Klos, leeve Hellijemann,
halt met dingem Schledde jetz
och an minger Huusdör an. Jo!
Zinter Klos, Zinter Klos, Pänz he ärm ov rich,
leeve hellije Zinter Klos,
kumm meer waaden all op dich!
Pädcher su adrett, laufen löstich öm de Wett,
Trab met Klöckchesklang, bimmel, bimmel, bam.
Zinter Klos op Faht, Schnei em wieße Baat,
jriemelt hä stell vör sich hin, weil de Puute adich sin. Jo!
Zinter Klos, Zinter Klos, leeve Hellijemann,
halt met dingem Schledde jetz
och an minger Huusdör an. Jo!
Zinter Klos, Zinter Klos, Pänz he ärm ov rich,
leeve hellije Zinter Klos,
kumm meer waaden all op dich!
Copyright (c) 2002-2019 Paula Hiertz